„Mały Książę”. Skromna objętościowo książeczka, autorstwa Antoine de Saint-Exupéry, opowiadająca o spotkaniu
małego chłopca z asteroidy B-612 i Pilota, który mimo
dorosłego wieku zachował dziecięcą wrażliwość. Autor przenosi
czytelnika w fantazyjny świat, wpisując w niego
głębokie refleksje, dotyczące miłości, przyjaźni, cierpienia, szczęścia,
samotności i życia. Zachwyca czytelników poetyckim
stylem, opowiadając wzruszającą historią chłopca, który pokochał różę, lecz dopiero
dzięki wędrówce po wszechświecie zrozumiał, jak wyjątkową była dla niego istotą. Opowieść, skierowana głównie do dzieci, z biegiem czasu stała się również ulubioną lekturą młodzieży i dorosłych. O popularności książki świadczy fakt, iż została ona przetłumaczona na ponad 180 języków i dialektów.
Co więcej, ciąg dalszy historii Małego Księcia można poznać dzięki książce autorstwa Jean-Pierre Dawidts o tytule "Mały Książę odnaleziony".
To co osobiście urzekło mnie najbardziej podczas lektury, to dziecinne, a jednocześnie bardzo dojrzałe pytania Małego Księcia dotyczące poszczególnych sfer życia. Książki, które do tej pory czytałam miały jasno sformułowane przesłanie. Ta książka skłania do refleksji.
-Kim tak naprawdę był Mały Książę? Dlaczego
autor nawiązał do dziecka?
Może chciał pokazać świat widziany jego oczyma...jego małą, wrażliwą duszą... Często słyszymy stwierdzenie 'dzieci i ryby głosu nie mają'. Czyżby? Polecam zatem tę książkę wszystkim dorosłym by starali się słuchać uważniej bo...
'Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.'
Little Prince is an incredible book. I think that everybody should read it.
Ostatnio trochę chorowałam. Miałam dużo czasu na czytanie. Leżałam w łóżku, piłam gorącą czekoladę bądź herbatę i czytałam do wieczora.Przeszukując biblioteczkę w poszukiwaniu jakiejś książki natknęłam się na książkę, którą poczytywałam w dzieciństwie. Mianowicie jest to książka Ewy Szelburg-Zarembiny "Przez różową szybkę". Książka podzielona jest na można powiedzieć rozdziały. Jednak mnie najbardziej urzekła część nazwana "Najmilsi". Książkę dostała moja mama, więc ma ona swoje lata, a mimo to miło się ją czyta.
Książka jest o Reni, która z rodzicami i gosposią mieszka na wsi i opiekują się oni różnymi zwierzakami. Jeżem, zającem, wiewiórką, psem a nawet...wróblem i sową. Pomimo, iż jest to książka dla raczej młodszych dzieci to czasami lubię do niej wrócić i przeczytać ten rozdział. Książkę bardzo lekko się czyta. W dodatku powalają ilustracje autorstwa J.M.Szancera, wybitnego ilustratora, który tworzy naprawdę przepiękne obrazki. Jest to jedna z moich ulubionych książek z dzieciństwa.
